တစ်ခါတုန်းက အကူအညီလိုအပ်တဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမဆို အချိန်မရွေးကူညီတတ်ပြီး လူတိုင်းကို ကူညီရိုင်းပင်းကြင်နာတတ်တဲ့ ဂျွန်လ်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတစ်ဦးရှိပါတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ ဖုန်ထူထပ်တဲ့လမ်းတစ်ခုမှာ ဂျွန်လ်တစ်ယောက်လမ်းလျှောက်လာရင်း ပိုက်ဆံအိတ်တစ်လုံးကို မမျှော်လင့်ဘဲတွေ့မိလိုက်ပါတယ်။ ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ စက္ကူအပိုင်းအစအနည်းငယ်သာတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ အမျိုးသမီးတစ်ဦးနဲ့အတူ ရဲဝန်ထမ်းနှစ်ယောက်ဟာ ရုတ်တရက်ရောက်လာခဲ့ပြီး အမျိုးသမီးက…
ရေထမ်းရောင်းသူတစ်ဦးဟာ ရေကန်ကရေကို အိုးကြီးနှစ်လုံးနဲ့ခပ်ပြီး စလွယ်သိုင်းကာ သူတို့နေထိုင်ရာရပ်ကွတ်ထဲမှာ လှည့်လည်ရောင်းချပါတယ်။ အိုးနှစ်လုံးထဲကတစ်လုံးမှာက အတော်အတန်ကြီးတဲ့ အက်ကြောင်းတစ်ခုရှိနေတာမို့ ရေဖြည့်ပေးရတဲ့နေရာကိုရောက်တဲ့အခါ ရေအပြည့်မပါဘဲ အမြဲတမ်း တစ်ဝက်ပဲပါလာတတ်ပါတယ်။ ဒါကို အပြစ်ရှိသလိုခံစားလာရတဲ့ အက်ကွဲကြောင်းရှိနေတဲ့အိုးက “သခင်၊ သင့်မှာ ကြိုးစားပမ်းစား ရေကန်ကရေကိုခပ်ပြီး…
တစ်ခါက ကျွန်းလေးတစ်ကျွန်းပေါ်မှာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ အမုန်းတရား၊ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ၊ သောက၊ အတ္တမာန၊ ဝမ်းနည်းမှု၊ ပျော်ရွှင်မှု၊ စိုးရိမ်မှု စတဲ့ စိတ်ခံစားချက်ပါင်းများစွာဟာ အတူတကွနေထိုင်ကြပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့နေထိုင်လာရင်း တစ်နေ့မှာတော့ သူတို့နေထိုင်တဲ့ကျွန်းလေးဟာ လေမုန်တိုင်းတစ်ခုတိုက်တာကို ခံရပါတယ်။…
YBS ကားတစ်စီးပေါ်မှာ ဦးမောင်နဲ့ ဦးအောင်တို့ ကွမ်းဝါးရင်း မိသားစုအကြောင်းပြောလို့ စကားလက်ဆုံကျနေကြပါတယ်။ ဦးမောင် – မင့်သမီးလေး ဒီနေ့ တက္ကသိုလ်စတက်မှာဆို။ ဦးအောင် – ဟုတ်တယ်ကွ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှာတက်ရမှာ။ ကွန်ပျူတာအဆင့်မြင့်မီတယ်လေ။ ဦးမောင် – ဟာ…
အချိန် (Time) ဆိုတာ တော်တော်လေး ရှုပ်ထွေးပါတယ်။ သူဟာ အမြဲတမ်း တစ်လမ်းသွားပဲဖြစ်နေတယ်။ နောက်ပြန်လှည့်လို့မရဘူး။ ရှေ့ကို ကျော်ပစ်လိုက်လို့မရဘူး။ သူပေးထားတဲ့ လတ်တလောကာလကိုပဲ ကျွန်တော်တို့ဟာ ဖြတ်သန်းကြရတယ်။ အချိန်ရဲ့ စေစားရာကို ခံနေကြရတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ အချိန်နဲ့အတူ…
အခုခေတ်အနေအထား၊ အခြေအနေတွေအရ စာအုပ်စာပေဖတ်ရှုတဲ့အလေ့အထဆိုတာ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်လို့နေပါပြီ။ အားလုံးရဲ့လက်ထဲမှာ ဖုန်းကိုယ်စီရှိနေကြပြီး ဒီဖုန်းနဲ့ပဲအင်တာနက်ချိတ်ဆက်ပြီး ရှာဖွေကြည့်ရှုလိုက်ရုံနဲ့ ကိုယ်ဖတ်ချင်တာတွေ၊ ကိုယ်လေ့လာချင်တာတွေကို အစစအရာရာ အလွယ်တကူရနိုင်တဲ့ အခြေအနေမှာ စာအုပ်တွေရဲ့ နေရာက ပျောက်စပြုလာတယ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။
လူတိုင်းမှာ ကိုယ်ဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့၊ ဘယ်သူနဲ့မှမတူတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘဝတွေရှိကြပါတယ်။ မတူညီတဲ့ မိသားစု၊မတူညီတဲ့အသိုင်းအဝိုင်း၊ မတူညီတဲ့ ဘဝဖြတ်သန်းပုံတွေကို အသီးသီးကြုံတွေ့ခဲ့ရတာဖြစ်တာကြောင့် မတူညီတဲ့အတွေးအခေါ်၊ မတူညီတဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေ ရှိနေကြပါတယ်။ မတူညီတဲ့အတွေးအမြင်တွေဖြစ်လာတာ ပြဿနာမရှိပေမဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခု၊ အကြောင်းအရာတစ်ခုခုကို စဉ်းစားသုံးသပ်ကြတဲ့အခါမှာ မတူညီတဲ့အတွေးအမြင်တွေကိုထည့်မတွက်ဘဲ မိမိအမြင်ကသာမှန်တယ်ဆိုတဲ့…
“အောင်မြင်တဲ့လူဆိုတာ မနက်အိပ်ရာထချိန်နဲ့ ညဘက်အိပ်ရာဝင်ချိန်ရဲ့ ကြားမှာ ကိုယ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်နေရတဲ့သူပဲ“ – ဘော့ဘ်ဒိုင်လန်
တစ်နေ့က သူငယ်ချင်းအရင်းတစ်ယောက် မင်္ဂလာလက်မှတ်ထိုးဖို့ကိစ္စနဲ့ ရန်ကုန်၊ ဗဟိုတရားရုံးကို ရောက်တဲ့အခါ မြောက်မြားစွာသော ဖြူနီပြာဝါ စုံတွဲတွေ တန်းစီ တိုးဝှေ့နေကြတာ မြင်ရပါတယ်။ ရုံးတော်ရှေ့အပေါက်ဝမှာ တူညီဝတ်စုံတွေနဲ့ တန်းစီနေ ကြသူတွေမြင်ရပြန်တော့ ‘အင်း ..တွင်းကြီးထဲက မြွေတွေ၊ နဂါးတွေကို…
အားနာတဲ့ ခံစားချက်ကို လူတော်တော်များများ ကြုံဖူးမှာပါ။ ဘယ်လိုအချိန်မျိုးမှာ ကျွန်မတို့ အားနာကြလဲ ?ကိုယ်ပြောလိုက်တဲ့ စကားတစ်ခွန်း၊ ကိုယ်လုပ်လိုက်တဲ့ အရာတစ်ခုကြောင့် တစ်ဖက်သား ထိခိုက်နာကျင်မှာ စိုးတဲ့အတွက် အားနာစိတ် ဖြစ်ကြပါတယ်။