“ဖြည်းဖြည်း” လား၊ “ဖြေးဖြေး” လား

ရောထွေးမှားယွင်းတတ်တဲ့ မြန်မာစကားလုံးတွေ၊ အသုံးအနှုန်းတွေကို ရိုးရာလေးက မျှဝေပေးလျက်ရှိပါတယ်။ ဒီတစ်ပတ်မှာတော့ “ဖြည်းဖြည်း” နဲ့ “ ဖြေးဖြေး “ ဘယ်စာလုံးပေါင်းက အမှန်လဲ ဆိုတာကို တင်ဆက်သွားမှာပါ။

တကယ်ကတော့ “ဖြည်းဖြည်း” ဆိုတဲ့ သတ်ပုံကသာအမှန်ပါ။ စာလုံးပေါင်းသတ်ပုံကျမ်းတွေ၊ အစဉ်အဆက်က ဝဏ္ဏဗောဓနသတ်အင်း၊ ကဝိလက္ခဏသတ်ပုံသံပေါက်၊ ကဗျာသာရတ္ထသင်္ဂဟကျမ်းတွေမှာ “ဖြည်းဖြည်း” လို့သာ ဖော်ပြခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် တချို့ဆိုင်းဘုတ်တွေ၊ သတိပေးစာမှာမြင်ရတဲ့ “ဖြေးဖြေးမောင်း “ ၊ “ဖြေးဖြေးတက်၊ ဖြေးဖြေးဆင်း “ ဆိုတာဟာ စာလုံးပေါင်းရေးထုံးအနေနဲ့ မှားယွင်းနေတယ်လို့ ဆိုရမှာပါ။

ဒါပေမယ့် တစ်ဘက်ကကြည့်ရင် ဘာသာစကားဆိုတာ ပုံသေမရှိတဲ့သဘော၊ ပြောင်းလဲနေတတ်တဲ့သဘောရှိပါတယ်။ ပုဂံခေတ်ကသုံးခဲ့တဲ့ “ အတို့ကျွန်” ဆိုတဲ့ စကားလုံးမျိုးကို အခုအချိန်မှာ ဘယ်သူမှမသုံးတော့ပါဘူး။ ပိုပြီးနီးစပ်တဲ့ ဥပမာပြရရင် အရင်ကစာအုပ်အဟောင်းတွေမှာ စာဖတ်တာကို “စာဘတ်နေသည် “ လို့ စာလုံးပေါင်းတာမျိုး၊ ဖမ်းတာကို “ဘမ်း”တာ လို့ စာလုံးပေါင်းတာမျိုးတွေ မြင်ဖူးခဲ့ကောင်းမြင်ဖူးခဲ့ပါမယ်။ အခုအချိန်မှာတော့ “ဖတ်” ၊ “ဖမ်း” ဆိုတာတွေကိုပဲ အတည်ပြုသုံးစွဲနေပါတယ်။ ဒါကိုကြည့်ရင် ဘာသာစကားရဲ့ ပြောင်းလဲတတ်တဲ့သဘောကို မြင်ရမှာပါ။ အခု ရိုးရာလေးက ပုံမှန်ဖော်ပြနေရတဲ့ အဓိကရည်ရွယ်ချက်က လက်ရှိအချိန်၊ မြန်မာစာ မြန်မာစကားမှာ စံနှုန်းသတ်မှတ်အတည်ပြုထားတဲ့ စာလုံးပေါင်းသတ်ပုံနဲ့ အသုံးအနှုန်းတွေအကြောင်း သတိပြုမိစေချင်၊ ဗဟုသုတရစေချင်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

မှားယွင်းရောထွေးတတ်တဲ့ မြန်မာစာ အသုံးအနှုန်းတွေကို ရိုးရာလေးက ပုံမှန်တင်ဆက် မျှဝေပေးလျက် ရှိနေပါတယ်။

ကိုးကား ။ ။ ပညာရေး ဝန်ကြီးဌာန မြန်မာစာအဖွဲ့ထုတ် “မြန်မာစာ မြန်မာစကား”